دانلود رمان خانزاده دلربا

دانلود رمان خانزاده دلربا

درباره دختری ۱۳ ساله که به عقد پسر خان درمیاد و این پسر یه آدم بی رحمه که کارش تحقیر کردن و عذاب دادن این دختره تا …

دانلود رمان خانزاده دلربا

آخه دستام از سقف بسته شده و مثل یه چیز بی ارزش براشون ارزش قائلم. یک تازیانه در دست دارد که مدام
مرا با آن می زند:
– حقیر! خاک! دخترروستایی!
با بغض نگاهش می کنم که سرش را جلوی
چشمان سرد و مغرورش می چرخاند و با وقاحت نگاهم می کند:
– اجازه دادم نگاهم کنی؟
و ضربه محکم شلاق به بدنم می خورد و جیغ می کشم!
دیوانه وار می خندد! خنده اش عصبی است!
میره پشت سرم می ایستد و لباسم را پاره می کند،
چاقوی سردی را روی پشتم حس می کنم! تمام تنم می لرزد
و ناله می کنم:
– داری چیکار می کنی؟!
چاقو را بی رحمانه همان جایی که با شلاق زخمی کرده بود می کشد
. از ته دل فریاد می زنم که چاقو را
این وحشی بازی را بلد نبودم.
روی زمین می نشیند و دستمال سفید شب عروسی ما را برمی دارد:
– آنها خون بکر شما را می خواهند، اما من فقط به آنها خون می دهم
!
خانزاده جذاب Page 1 در حالی که از درد کمرم گریه می کنم شروع به
فحش دادن می کنم. خاتون گفت شب عروسی درد میکنه ولی من
نمیدونستم!
در اتاق را باز می کند و دستمال را به طرف
جمعیت می اندازد و صدای همه زن ها می آید و شادی.
مهمانی ادامه دارد و من از
درد می پیچم! فکر می کردم وقتی
عروس خانزاده شدم زندگی شاهانه ای در انتظارم است اما
صدای نزدیک شدن پایش را می شنوم. خم می شود و
چاقوی آغشته به خونم را برمی دارد و
جلوی صورتم تکانش می دهد:
– امم کجا بودیم؟!
و با لحن ترسناکی ادامه می دهد:
– پوست صورت یک دختر 13 ساله باید مانند پوست نوزاد 2 ماهه
صاف و زیبا باشد، درست است؟ نمیشه زیرش خط بکشم؟!
هوم؟
چشمانم گشاد می شود و آن چاقو
نزدیک صورتم است. فریاد می زنم:
خانزاده دلربا صفحه 2- نه خدا… نه… کمک… کمک… یکی کمکم کنه
!
پهنای چاقو را روی صورتم می گذارد. انگار
از کارش لذت می برد! با لبخند می گوید:
– بترس! زن باید از شوهرش بترسد!
سپس خودش را مشغول فکر کردن نشان می دهد:
-اوه! تو هنوز زن من نشدی نه؟!!
تو آنقدر کثیف و کثیف به نظر میرسی که نمیخواهم به تو نزدیک شوم! باید اینجا بمونی
! مثل یه آشغال! سرد! آشغال! اسمت چیه
؟!
وقتی با چاقو به گونه ام زد گریه ام گرفت:
– اسمت چیه؟
با اشک گفتم:
– نارین!
تازی چاقو را روی گونه ام فشار داد:
-بگو آشغال!
سعی کردم سرم را عقب بکشم اما او چاقو را محکم تر فشار داد.
-اسم شما چیست؟
خانزاده دلربا صفحه 3 تنم از ترس می لرزد، از سردی چاقو وحشت زده
، دلم را خالی کرد.
من فقط سیزده سال دارم و با تمام وجود احساس درماندگی می کنم
. سریع میگم:
– آشغال … اسم من زباله …
چاقو را بلند می کند، با وحشت چشمانم را می بندم که
با حرکت طناب سرم را جدا می کند. محکم روی زمین می افتم
تا سرم جلوی پاهایم باشد!
چانه ام درد می کند. از درد کمی ناله می کنم و
فریاد می زند:
– بلند شو!
بلند می شوم چون کمرم از درد تیر می کشد. زخم چاقو همچنان
می سوزد. به زور از جایم بلند می شوم،
با عصبانیت به من نگاه می کند:
– سطل زباله 13 ساله نمی تواند زن من باشد، می فهمی
؟!!
فکم میلرزه و با ترس که نعره هاش
منو از جا در بیاره تو خودم جمع میشم:
– فهمیدی؟!!
خانزاده جذاب صفحه 4 سریع سرم را تکان می دهم و
با پوزخند و تحقیر سرم را تکان می دهد:
-این آشفتگی را درست کن و روی تخت منتظرم باش.
به محض اینکه از در گوشه اتاق وارد می شود،
روی زمین می افتم. پاهایم نمی توانند وزنم را تحمل کنند. زانوهایم را در آغوش می کشم
و هق هق از لبانم فرار می کند.
من خانواده ام را می خواستم. آرام زیر لب زمزمه می کنم:
– مامان… ( گریه ) بابا … ( هق هق )
نرگس ( … هق هق ) خان داداش …
سرما خورده ام و بدنم درد می کند باید بروم … من
آغوش مادرم را می خواهم! کدوم جهنم اینجاست؟؟
خانواده ام
وقتی به خان ده گفتند که من را به پسرش پیشنهاد داد خیلی خوشحال شدند. ولی من از عروس شدن می ترسیدم،
خاله می گفت من نمی توانم بازی کنم
و باید سنگین باشم!
با این حال، چون مادرم می گفت که با کار من، آنها
خوب خواهد شد و پدر مجبور نیست.
همچنین برای مردم کار خواهد کرد، بنابراین من موافقت کردم!
خانزاده جذاب صفحه 5 البته قبولی من یک نمایش کامل بود چون
قبلا می گفتند قبول کن و بدوز!
حالا به جای بازی با یک عروسک پارچه ای،
در حجله بودم تا شب عروسی ام را با خان بگذرانم، اما
هرگز فکر نمی کردم که یک حجله اینقدر وحشتناک باشد.
از درد زخم کمرم به خودم برمیگردم. مامان نگفته
مرد شبانه زنش را کتک می زند.
او از چیزی به نام باکرگی صحبت کرد که
با یک بوسه از بین می رود.
چرا نگفت برای از بین بردن باکرگی من را کتک می زنند
؟ من به بالا نگاه می کنم. از همه متنفرم!
پسر خان از دری که وارد شده بیرون می آید.
اگر می دانستم عروس بودن چنین عواقبی دارد،
من از خانه فرار می کردم اما به چنین جایی نمی آمدم!
یادم می‌آید وقتی رفت، به من گفت اطراف را مرتب کن
آیا با آن درد می‌توان تکان داد؟ با ترس به گوشه تخت می روم
و با اخم نگاهم می کند:
– لباساتو در بیار! سریع باش!
پتو را روی سرم می کشم و جیغ می زنم:
– نه!
مثل بید برای خودم می لرزم و از مامان و بابا
پرنسس دلربا می خواهم. صدای قدم هایش که نزدیک می شود و بعد کشیدن پتو
از روی سرم قلبم را به هم می ریزد. اشک هایم
گونه هایم را خیس می کند و به چشمان یخ زده و بی رحمش خیره می شوم:
– خدایا از من دور شو!
دستش بلند شده، آماده فرود آمدن روی صورتم
و به اطراف اتاق نگاه می کنم.
. یه قدم عقب میره و بهم میگه:
– پشیمونم که همسرم رو قبول کردی!
از در بیرون می رود. هق هق هایم بلندتر می شود. با
دستان سردم لبه پتو را می گیرم و
روی خودم می کشم.
اگر زن شدن این بود، هرگز این را نخواستم!
تصاویر جشن و عروسی تا صبح ادامه دارد. مردم می خندند
و تشویق می کنند، اما عروس در گوشه ای از داستان صحبت می کند
.
نمی دانم خانزاده کجا رفته است! اما ای کاش
هیچ وقت برنمی گشت.
وقتی چشمانم را باز می کنم از درد کمرم گرگ و میش است. تن نحیفم را تکان می دهم
خانزاده جذاب صفحه 7 انگار هنوز برنگشته است! ساعت تقریباً 5 صبح است،
یک ورق می غلتانم و می روم.
خودم را در پتو می پیچم و از اتاق بیرون می آیم. بیرون چیزی نیست
و حیاط به خاطر مهمانی دیشب آشفته به نظر می رسد
.
به اطراف نگاه می کنم.
دلم می خواهد به جای اینکه خودم را در آغوش بگیرم و
برای زخم های بدنم گریه کنم فرار کنم .
صدایی می شنوم:
– آخه خانم چرا پابرهنه ای؟ بیا… بریم
داخل… رو
به پیرزن با پوست چروکیده اش می کنم. چشمای مهربون
و گرم. بازویم را می گیرد و با او می روم.
وارد عمارت بزرگی می شویم که به اندازه
غم من است! و به همان اندازه که بزرگ است، احساس تنهایی می کنم!
مانند
بازوی پیرزن را بین نرده های چوبی می گیرم. یک لحظه قلبم ضعیف می شود و چشمانم
سیاه می شود. اسکندر را میخورم و او مرا محکمتر در آغوش میگیرد:
-خانم؟ خوبی؟
دستم را روی سرم گذاشتم:
– گیج شدم.
خانزاده جذاب صفحه 8 و پشت جلد این را روی پله ها جا می دهم.
با دلسوزی بهم نگاه می کنه:
– بذار ببرمت تو اتاق تا بعدا شیر بیارم.
زیر لب از شما تشکر می کنم و دوباره بلند می شوم. این بار این است که
نمی گذارم بازوم را بگیرد و پشت سرش راه برود.
به رنگ قهوه ای سوخته زیبا
که تا به حال در روستا ندیده بودم.
کاه و گل، اما اینجا فرق می کرد. همه چیز
برق می زد و زیبا بود.
داخل می شوم و اتاق به خاطر پرده ها تاریک است. پیرزن
بالا می رود و پرده ها را می بندد، اما می بیند
جسدی روی تخت، وحشت زده می گوید:
آه…آه…آه…آقا…ببخشید…ببخشید…نگفتم
. فکر کن اینجا باشی، خانم.” برگشتم…
خانزاده رو میبینم که نیمه نشسته روی تخت و
با نیم تنه برهنه و نگاه خواب آلود بهمون نگاه میکنه
.
پیرزن از اتاق بیرون می رود و من همچنان
بلاتکلیف آنجا ایستاده بودم. وقتی بیرون می رود
صدایش را می شنوم:
«خانزاده دالربا». صفحه 9- الان در حال شیردهی هستم.
او می رود و من مظلوم به نظر می رسم با بغض
خواب آلود می مانم خانزاده خیر.
طولی نمی کشد که ابروهایش را می کشد:
-کی گفته باید اونجا بمونی و به من زل بزنی؟!
خانزاده جذاب صفحه 10 شانه هایم را بالا می گیرم و
نمی دانم این پاسخ از کجا به
مغز سیزده ساله من می رسد:
– زن باید جلوی شوهرش باشه، اینطور نیست؟
آنقدر بلند می خندد که احساس می کنم
عقلش را از دست داده است. بعد از چند دقیقه خنده اش
جای خود را به اخم ترسناکی می دهد:
– یک بار دیگر
نمی گذارم اسمت را کنار اسمم بیاوری، فردا آفتاب را نمی بینی!
با وجود لرزیدن پاهایم از ترس یک قدم جلو می روم:
– در کتاب داستان هایی که عمویم عارف داشت،
همیشه افرادی که همدیگر را دوست داشتند ازدواج می کردند! چرا
با من ازدواج کردی؟
-بد نباش کسی بهت گفته حرف بزن؟ حرف نزن،
ساکتم کن!
موهایی که دورم ریخته رو پس بزن:
– حرف زدن دو نفر با هم مشکلی داره؟ شما نمی توانید
به جای این حرف ها جوابم را بده؟!
با عصبانیت بلند می شود و نزدیک می شود. از ترس نفسم را حبس می کنم
اما تمام شهامتم را جمع می کنم تا
آرام و سرد به تو خیره شوم.
دستش را بلند می کند:
– جواب بلبل چکه می کند! الان کجا بودیم؟
لب هایم را می بوسم:
– چرا دیروز با من اینطور رفتار کردی؟ کمرم درد می کند… نمی توانم به پشت بخوابم…
آیا همه این کار را
بعد از ازدواج انجام می دهند؟
گونه ام را در دستش گرفت و محکم فشرد:
– می خوام فکم بشکنه که کمتر تکون بخوره! یا ساکت
شو یا از اتاق من برو بیرون!
چشمانم پر از اشک می شود. او می تواند توهین کند، اما
او نمی داند چگونه پاسخ دهد. فکم بین دستانش درد می کند و در
چیزی برای شکستن آن باقی نمانده است.
می زند و آن پیرزن با لیوان شیر در سینی
نزدیک با لیوان شیر در سینه اش می آید و دستش را عقب می کشد.
خانزاده دلربا صفحه 11 پیرزن شیر را به سمت من می چرخاند:
– بیا خانم…
اما قبل از اینکه بتونم قیچی کنم، دستش جلو می آید و
زیر سینی می زند. لیوان روی زمین می افتد و
هزار تکه می شود:
– هی خانم؟ این زن هیچ فرقی با بار این خانه ندارد!
و چشمانم از خشم برق می زند:
– تو حق نداری به بندگان من دستور بدهی! باید
دوش به دوش باهاشون کار کنی! فهمیدی؟!
– پر از بغض می شوم و یک قدم عقب می روم:
– پس نوکرها جلوی موجود وحشی مثل تو نمی خوابند!
به محض ضربه زدن دستش بالا می رود و
روی صورتم می افتد.
سیلی که می خورد دنیا را برای لحظه ای جلوی چشمم سیاه می کند .
لب هایم را گاز می گیرم و عصبانیت را قورت می دهم:
– قبل از بقیه خدمتکارها پایین می روم …
و سریع از اتاق خارج می شوم. از پله ها هق هق می کنم
و با مردی روبرو می شوم.
خانزاده جذاب صفحه 12 من او را نمی شناسم، اما انگار جوان است،
کنجکاو به من نگاه می کند. لباس های پاره ام شرمنده ام می کند
و همچنان از عصبانیت نفس نفس می زنم.
صدایش آرام است:
– چطوری؟
چشاش مهربون به نظر میرسه
وقتی صدای پیرزن دنبالم می آید می خواهم جواب بدهم :
– خانم جان … خانم جان …
ولی یکی مشکوک می شه و میگه:
– شما آقای یزدان هستید؟ خدای من میرم پیشت…
پیرزن چند قدم زودتر میره پایین و
جلوی چشمای خیره من خم میشه تا پاهایش رو ببوسم!
با تعجب به فرد ناشناس روبروم نگاه می کنم که خم می شود
و دست پیرزن را می گیرد و
اجازه این محبت افراطی را به او نمی دهد!
بوسه ای روی دستش:
– من را سرزنش نکن خانم… تو مادر هستی.
پیرزن با بغضی که صدایش را گرفته می گوید:
خانزاده دالربا. صفحه 13- این عمارت بی تو ساکت و کور بود آقا…
حوصله ام سر میره از حرفاشون! میخوام برم
یه جایی با این لباسای نامناسب خودم رو دفن کنم
.
اما بازویم را می گیرد:
– زن داداش من هستی؟
چشمانم پر از ترس است. آیا این برادر همان حیوان است؟
لب هایم را می بندم و می گویم:
– بله!
می خندد و دندان هایش به هم می زند:
– من یزدانم… ببخشید تا حالا افتخار آشنایی با شما را نداشتم
خانم!
چشمانم تعجب کرد! از او انتظار مهربانی نداشتم
. ادامه می دهد:
– حتی اگر به برادرم بگویم
اینطور است؟»
و در حالی که پیرزن به بازویش آویزان است، لبخند می زند:
-آقا
می توانم اتاقت را برایت آماده کنم؟ دور از من سوالش را بی جواب گذاشتم
می خواهم حمام کنم.
و او به من نگاه می کند و می رود.
پیرزن هم مرا به دستور او فراموش می کند . پفکی می کشم و در وسط پذیرایی مجلل عمارتی می مانم که حالا
با طلوع خورشید
روشن شده و
می توانم فضا و دکوراسیون زیبایش را ببینم.
مردم به زودی بیدار می شوند و من در شگفتم که چه اشتباهی
خواهم کرد. من قصد ندارم از چشم آنها پنهان شوم. باید
به خانزاده تذکر می دادم که کارش اشتباه است!
برای همین به یکی از صندلی های سلطنتی عمارت تکیه می دهم
و منتظر بقیه هستم.
کم کم همه آنها پیدا می شوند. من می توانم پدر و مادر باشم
خانزاده را شناسایی کنید. با دیدن من، ابروهای خانم
فکم به هم فشرده می شود. کاش پسر بود
بالا می رود اما شوهرش هم گره می زند.
گویا مردهای این خانواده با مهربانی رابطه خوبی ندارند
! با دو قدم به من نزدیک می شود:
– عروس این عمارت هستی؟!
خانزاده جذاب صفحه 15 لبم را می مالیم و صدای “بله” می آید
. چشمان سردش قلبم را از ترس می لرزاند. شبیه
قیافه پسره!
همین قدر وحشیانه و بی احساس:
– کی گفته تو حق داری اینجوری وسط عمارت پرسه بزنی
سالیتا!
دستش را بلند می کند و زنش لباسش را می گیرد:
– آروم باش خشایار خان…
من هم از این مرد بدم می آمد! چقدر ظالم و
او مثل پسرش بی رحم و منحرف بود.
هر چقدر هم که این خانواده در روستا ثروت و نام و اعتبار داشته باشند، برعکس اخلاق ندارند!
من بودم و می توانستم با مشت به دهان همه آنها بزنم!
اما یاد امثال پدرم می افتم که با وجود خودش فوت کرد
هنوز نمی توانند در مقابل این مقاومت کنند!
خشایارخان انگشت سبابه اش را به سمت من نشان می دهد و
با عصبانیت می گوید:
– وظیفه تو این است که خون را خفه کنی و
برای شوهرت پسر بیاوری! خانزاده جذاب صفحه 16 مرا می لرزاند. من؟ کجا بچه بیارم؟! من
خودم بچه بودم! هیچ کس جرأت نمی کرد
در مورد سخنان خان صحبت کند. اما من این چیزها را نمی فهمم و
مثل دیگران از جایگاه او نمی ترسم. لرزان می گویم:
– بچه؟ بگو کجا برم بیارمش… خدایا نمیدونم
پسر خانزاده کجاست!
صدای دادخان دیوارهای ساختمان را می لرزاند
خانزاده با پدرش روبرو می شود. جفت هستند
:
– داری مسخره ام می کنی دختر احمق؟!
از ترس سرم به سینه ام می چسبد و آهسته می گویم:
– نه به خدا!
زنش نزدیک می شود:
– بچه است، نمی فهمد، ببخشید…
صدای خانزاده از پله ها پایین می آید.
شنیده می شود:
خانزاده دلربا صفحه 17- پس خودت قبول داری که دختر کوچکی را به عقد من در آورده ای
؟!
مادرش با سرزنش می گوید:
– اوه …
خشایار خان رو به پسرش می کند و با حرص می گوید:
– این دختر وسط عمارت چه می کند؟!
میخوای عاشق بشی؟!
! با عصبانیت فریاد می زند:
– نه! مانع افتادن تو روی سر زابونا شدم…
خشن و بی پروا آنها آماده حمله به یکدیگر به نظر می رسند.
او دستم را می گیرد و مجبورم می کند که برگردم. لباس پاره ام
کمرم را کاملا نمایان کرده است. خانزاده
ادامه می دهد:
– با این …
خانزاده جذاب است صفحه 18 مادرش لبخند می زند و چشمانم پر از اشک می شود. امیدوارم
پدرش جلوی این پسر یاغی را بگیرد که این بلا را سر من آورد
و مرا مجازات کند.
می شنوم:
– چیکار کردی ای پسر عوضی؟!
به او نگاه نمی کند و خان ​​گویا از گستاخی پسرش راضی نیست
:
– من به او توهین کردم!
و بعد از این سخنان جام صبرخان لبریز می شود و صدا
سیلی زدن به صورت پسرش در سالن عمارت طنین انداز می شود
!
از ترس دستم را روی صورتم می گذارم و
گزگز صورت خانزاده را روی پوستم حس می کنم.
برای اینکه بین آنها نباشم کمی عقب تر می روم. آرزو دارم
از این مکان نفرین شده ناپدید شوم، اما محال است!
صدای نفس های خانزاده را می شنوم، خون
جلوی چشمانش می آید. با اینکه بعد از
دقایقی صحبتمون از خشایار خان متنفر شدم ولی
چشمامو میبندم که نبینم بی احترامی میکنه.
خانزاده جذاب صفحه 19 اما صدای یزدان پسر کوچیک خان کمی اوضاع را بهم زد
، اما صدای یزدان پسر کوچیک خان کمی از بین می رود
– همه به استقبال من جمع شده اید؟!
خانزاده با ناباوری برمی گردد:
– داداش …
یزدان خان از چند پله بالا میره و
خودشو میندازه تو بغل برادرش و یه صحنه هندی میسازه:
– منم دلم برات تنگ شده بود!
خشایارخان با یک سرفه حضورش را اعلام می کند اما
غرورش اجازه نمی دهد به سمت پسرش پرواز کند و
او را در آغوش بگیرد:
– کی برگشتی؟
یزدان خان از برادرش جدا می شود و نمی گذارد آغوش
پدر در دلش بماند. او را در آغوش می گیرد و می گوید:
– می خواستم به عروسی برادرم برسم که نشد…
بعد می رود پیش مادرش و احساس می کنم همه
در شوک برگشته اند، پسر کوچولو خانواده من را فراموش می کند.
خانزاده جذاب صفحه 20 به همین دلیل اسپران سرفه ای می کند تا اعلام حضور کند
.
وقتی خان یادش می‌آید، باید اخم کند و برگردد
پسرش اهورا و انگشتش را به عنوان تهدید تکان می دهد
:
– از این پرونده به راحتی عبور نمی کنم! آبروی من
بچه بازی نیست که تو خراب کنی… تا کجا میخواهی
بدوی؟
و با دل پرش می زند:
– تا یاد بگیری این زندگی منه و
حق انتخاب دارم… تازه چهلم رو گذروندم و تو می خواهی با
من ازدواج کنی؟!
یزدان خان از دست مادرش که دور بازویش پیچیده است روی می زند
و به پدر و برادرش نزدیک می شود.
انگار او هم
مثل من از این دو گرگ وحشی می ترسد! هیچ کدام قصد کوتاه آمدن ندارند!
خان پوزخندی زد و
قدمی به پسرش نزدیک شد:
خانزاده جذاب است صفحه 21 – خدا شما را از بی تابی ببخشد! شما
شب حجله نتوانستید با یک دختر 13 ساله بخوابید!
سخنان اهوراخان او را عصبانی می کند، پدرش
غرور مردانه اش را لمس کرد:
– مگه من کم دارم؟!
من با دو هزار حرفت تمام توهین هایت را تحمل کردم و
زندگی ام تباه شد چون وارث بودم… اما پسر کوچکت فرنگ
رفت و تحصیل کرد!
نفسی کشید و فریاد زد:
من بیچاره تمام امر و نهی شما را انجام دادم
اما این دختر…
مکث می کند و مرا به سمت خودش می کشد.
پشتم را به او و سرم را به سمت خان چرخاندم . شانه هایم را
بین پنجه هایش می گیرد و تکانم می دهد:
– این لقمه ای که برای من گرفتی لیاقت من را ندارد…
و بعد به طرف برادرش هل می دهد:
– به پسر کوچکت بگو شب عروسی را با او تجربه کند…
و بعد با غیظ می گوید:
– برای حفظ حیثیت!
خانزاده جذاب صفحه 22 در حالی که تعادلم را از دست دادم و در آغوش یزدان
افتادم در آغوش یزدان خان، ماخم سوت زد. سرم را بلند می کنم
چشمانم می افتد.
تا من
از حرف برادرش می لرزد.
همان طور که خودم را جمع می کنم سریع مرا عقب می کشد.
او در کمال ناباوری می گوید:
– برادر خان…
اما به سمت پله ها می چرخد ​​و
از محیط متشنجی که ایجاد کرده فرار می کند.
هر چهار نفری که در سالن ربوده شده اند
از اعضای خانواده خان هستند، به جز یک پیرزنی که خدمتکار است و
به نظر می رسد دایه پسران باشد.
خان ​​نگاهش را از پله ها می گیرد و
به صورت تک تک ما می چرخد:
– گوش کن ببین چی میگم! اگر اینجاست، اینجا خاک می شود
… اگر یک کلمه از گلوی کسی بپرد،
زندگی اش را نابود می کنم!
برمی گردد و با انگشت اشاره اش به من اشاره می کند:
خانزاده جذاب صفحه 23- هیچکس آن دختر،
کف را نمی فهمد.
از اتاق باکره بیرون آمد!
جیک، هیچکس بیرون نمی آید و من که بچه هستم، می فهمم که اوضاع
داغ است. با توضیحات اطرافیانم فهمیدم
اینجا یه چیزی درست نیست!
و خانزاده نبايد
با اشاره خان پیرزنی که می فهمم بی بی حمیره نام دارد
به سمتم می آید و بازویم را می گیرد:
آن بلا را با چاقو سر من بیاورد و با من کار دیگری بکند. با این حال،
می خواستم گم شوم و بدون توجه به همه اتفاقات بروم!
– بریم لباساتو عوض کن دخترم…
باهاش ​​میره تو یه اتاق کوچیک که حدس میزنم مال خودشه
. به من اشاره می کند که بنشینم و
برایم لباس بیاورد.
اتاق کوچکی با پنجره ای رو به حیاط که داخل آن
تخت و کمد آینه کاری شده بود.
حتی اتاق خدمتکارشون هم از خونه ما با فرش طرح دار زرشکی بهتره! بوی رطوبت نه
شما را خفه می کند و نه سرما شما را می لرزاند.
خانزاده جذاب صفحه 24 یک چراغ نفتی هم روی میز گرد کوچک کنار تخته است.
همه جا تمیز و عاری از گرد و غبار است. همه چیز عالی است، اما
چرا در و دیوارهای این خانه زنده نیست
و بیشتر شبیه قفس نیست؟!
وقتی بی بی حمیره در را باز می کند آهی می کشم. دست هایش
سیر شده اند و لباس هایی را که آورده روی تخت می گذارد:
– می تونی دخترم رو بپوشی مادر؟ یا میتونم کمکت کنم؟
با مهربانی صحبت می کند و حال آدم را خوب می کند. لبخند میزنم
:
– میتونم ..
پشتشو بهم میزنه :
– میایستم جلوی در … تموم شد ، بگو بیام داخل .
چشمکی میزنم و لباسامو در میارم.
دامن ابریشمی چین دار و پیراهن بلندش را می پوشم . مثل لباس زنانه .
و در باغ بدوید آهی می کشم و یاد زن خان می افتم
و اصلا از این لباس ها خوشم نمی آید.
خیلی سرشان شلوغ است. من نمی توانم با آنها بازی کنم،
سرش سنگین باشد.
او به من لبخند می زند و من سرم را روی بالش می گذارم
خانزاده جذاب صفحه 25 زاده باید تمام دوران کودکی اش را رها کند و به
-خیلی خوابم میاد…فقط
به بی بی می گویم بیا داخل و بعد این را می گوید
و کنارم روی تخت می نشیند. شانه ای را که به احتمال زیاد
از اتاق مشترک من با خانزاده آورده بود برمی دارد
و شروع به شانه زدن موهایم می کند.
شعر محلی را هم زیر لب زمزمه می کند.
برای من شبیه لالایی است . نتونستم راحت بخوابم واسه همین
بی صبرانه منتظرم که باهام تموم کنه.
بعد از بالا انداختن موهایم شروع به بافتن آنها می کند.
موهای بلندم را از دو طرف می‌بافد و جلو می‌برد و
همه سوره‌ها و آیات را در صورتم می‌زند. تشکر می کنم
و خواب آلود نگاهش می کنم.
میگم:
چند لحظه چشمامو ببند…زود بیدارم کن… در حالی که لب هایم تکان نمی خورد
و شاید صداهای نامفهومی بشنود
پایان جمله ام را می گویم .
خانزاده جذاب صفحه 26 خواب بر دنیای من حکومت می کند و
روح خسته سیزده ساله ام کمی آرام می گیرد.
بعد از چند ساعت وقتی چشمانم را باز می کنم، محیط ناشناخته
خواب آلودگی را از بین می برد.
می نشینم و چشمانم را می مالیم. به خاطر زخم کمرم
به یک طرف خوابیدم و بدنم خشک شده است. شونه ام رو کمی ماساژ میدم
و تو آینه روی تخت به صورت داغم خیره میشم
.
این یک عروسی یهودی است و همه چیز مثل یک فیلم از جلوی چشمان من
می گذرد . آهی می کشم و بلند می شوم.
با باز شدن در اتاق شروع به قدم زدن میکنم،
حرف بی بی حمیره نیمه تمامه:
– خانم جان شاید خواب باشه….
زن خان رو که میبینم سرمو پایین میارم – تو
:
نباید اینجا باشی برگرد تو اتاقت …
آروم میگم :
– ولی خانزاده گفت من حق ندارم
باهاشون تو یه اتاق بمونم ..
خانزاده دلربا | صفحه 27 با بی حوصلگی می گوید:
– دنبال من…
به بی بی نگاه می کنم که چند بار در را باز و بسته می کند
:
– برو دخترم…
سرم را تکان می دهم و دنبال زن خان می روم.
بی بی خیلی زود می فهمد که
برای من «خانم» زود است و به من می گوید دخترم.
نمی داند مهربانی اش چقدر می تواند
در این لحظات مرا تشویق کنید امروز برای دومین بار از پله ها بالا می روم
و جلوی در زنگ زده می ایستم.
منتظرم که درو باز کنه برمیگرده سمتم و
پرتم می کنه:
– پسرم رفته بیرون، فعلا کسی تو اتاق نیست… تو برو
اگه بیاد چیزی نگو؟ منم میرم ببینم
برات کاچی درست میکنن یا نه!
این را می گوید و می رود. اما داخل نمی شوم چون
ترس عجیبی در دل آن اتاق دارم.
می خواهم به دیوار خانزاده دلربا بروم صفحه 28: به من تکیه کن، زخمم را به یاد خواهم آورد. آهی می کشم و پشت سرش
صدای پاهایی را می شنوم که از پله ها بالا می آید.
قلبم تند تند میزنه که دیگه با خانزاده نروم
. اعتراف می کنم که از او می ترسم. همین طور دستم را کنار در جلوی در می گذارم و
با دیدن یزدان
دلم آرام می گیرد.
برقی که این پسر در چشمانش دارد
به چشم هیچ یک از اعضای این خانواده نیست! به نظر می رسد که فقط او می تواند
مهربان باشد.
با دیدنش خفه شدم و سلام کردم و
با لبخند بالا و پایین نگاه کرد:
– چیکار کردی؟!
دورم می‌چرخد و شانه‌هایم را بین پنجه‌هایش می‌گیرد.
با تعجب از لباسی که بیشتر زنان روستا می‌پوشند،
آن را می‌پوشم و دستم را روی پارچه‌ی ابریشمی می‌گذارم:
– این یک لباس است! شما هنوز آن را ندیده اید؟
و با همان چشمان درشت شده به او خیره می شوم و منتظر
جوابش هستم.
خانزاده جذاب صفحه 29 با خنده نزدیکتر می شود. زیرا
من از او نمی ترسم، می ایستم تا نزدیک شود. او رو به روم می کند
:
-اممم لباسه ولی فکر نمیکنی تو اون گم شدی؟ برای شما خیلی بزرگ است
!
شونه ای بالا می گیرم:
– بی بی حمیرا آوردش… دستش روی شونه ام می نشیند،
انگار برق گرفته
نگاهش می کنم . نذار اون هم منو اذیت کنه؟! با همون
لبخند گوشه لبش میگه:
– هر لقمه ای که یکی برات بگیره میخوری دختر؟!
دست نداری؟
هاشه مرا به اتاقی که با برادرش شریک هستم هدایت می کند:
– بیا ببینیم اینجا چه چیزی پیدا می کنیم که
برای یک بچه 13 ساله مناسب است …
لب هایم لبخند می زند. او به من می گوید که یک کودک 13 ساله
آیا توقع ندارد که مثل بقیه رفتار کنم مانند یک زن نجیب
؟
خانزاده جذاب صفحه 30 دیگه ازش نمیترسم! واقعا با بقیه
موجودات درنده فرق داره!
وارد اتاق که می شویم شونه هایم را شل می کند و
کنارم می ایستد:
– لباست کجاست؟
شانه بالا می اندازم:
– قراره لباسم اینجا باشه؟
اوهومی میگه:
– آره، این هم اتاق شماست، پس اثاثیه
اینجاست.
– نه، امکان نداره! چون یادم می آید مادرم به من گفت که
وسایلم را نگیر چون شایسته خانه خانزاده نیست. اونا
– پس بیا بریم وسایل جدیدت رو پیدا کنیم…
لباس و وسایل!
او می خندد:
در کمد را باز می کند و از روی شانه اش به من نگاه می کند
خانزاده دلربا |صفحه 32- ببینم…
:
خانزاده جذابه”.صفحه 31- آخ…اسمت چی بود
لبامو میبوسم:
-نارین…
و میگه:
-بیا ببین چقدر لباسای خوشگل اینجا برات!
با هیجان به سمتش میرم. پشتم
تیراندازی می کند صورتم را پنهان می کنم و
دستم را روی کمرم می گذارم
آهی از لبم بیرون می آید و این باعث می شود
یزدان دستش را روی بازوم بگذارد و
بپرسد:
“خوبی؟” چی شد
؟ دست از کمرم:
-نمیدونم چرا پامو گذاشتم پشتم تیر خورد…
زخمم…
اینو میگه و پشتش رو به من و بلوز حریرم میزنه
بلند میشه لمسش رو حس میکنم انگشتش کنار زخمم و لبم
لب هایش را می بوسد:
– اوه اوه … این حتما بخیه می زند …
انگشتش را با نوازش دورش می کشد و ادامه می دهد:
– درد می کند نارین؟
لبام آویزون میشه و دستامو دورت حلقه می کنم:
– امم… وقتی راه میرم لباسام گیر میکنه حالم بد میشه

– باید یه کاری کنیم که نرم بشه… پوست زخمت
زبره . …
این را می گوید و بلوز من را می خواهد. وقتی دری
به شدت باز شد و گرگ زخمی وارد شد، او را رها کرد. چهره درهم کشیده اهورا خان واقعاً وحشتناک است و
دلم را
از ترس می لرزاند.
خانزاده جذاب صفحه 33 یزدان خان کمی از من دور می شود و او
با لبخند میگه:
– داداش به حرفام گوش میدادی؟!
– چی میگی تو؟
یزدان خان تعجب می کند و می گوید برادرش بازی می کند.
– شب عروسی با همسرم!
ابروهام بالا میره تا حالا بهم میگفت آشغال
میکرد چی شد که زنش شدم؟!
یزدان ابروهایش را به سمتت می کشد و با حال بدی می گوید:
– داداش من خودخواهم که احترام تو را حفظ کنم!
فکر کنم دیگه وقتشه من و تو بشینیم مثل مردا حرف بزنیم

اهورا خان
بدون توجه به هر دو شروع میکنه به باز کردن دکمه های پیراهن سفیدش:
– فکر نکنم حرفی برای گفتن باشه، میبینمت
. میز ناهار… کی رو میشناسی؟!
خانزاده جذاب صفحه 34 حتی من به این بی احترامی که به برادرش می کند حسادت می کنم
. یزدان با قدم های محکم به سمت در می رود.
نه، برو از اینجا!
می خواهم دنبالش بروم اما بازویم را
اهوراخان می کشد.
به چشمان لجبازم خیره می شود و غرغر می کند:
– کجایی؟
چشمانم از تعجب گشاد می شوند. لبامو میبوسم
:
– قبل از اینکه بی احترامی منو پرت کنی
– میخواستم از اتاقت برم بیرون ،
دستم بین چنگالهاش فشرده شده و درد میکنه ،
اما نمیفهمم :
– به من اخلاق یاد میدی ؟!
جوابی از من نمی شنود و
با ابروهای گره خورده تا حد امکان به صورتم نگاه می کند :
– خادم منتظر دستور اربابش …
می فهمی؟
از این به بعد وقتی من چیزی نمی گویم حق نداری کاری بکنی! نه بیا تو اتاق
خانزاده جذاب صفحه 35 خسته می شوم و ناراحت می شوم اما فکم را فشار می دهم.
تا سرش را باد نکند. نمی خوام به من دستور بدی
! من نمی خواهم حق انتخاب را از من بگیرد. من
هم مثل او بودم… حق نداشت به من بگوید چه کار کنم
! اما من سکوت کردم چون به من یاد ندادن باعث می شود که
من برای خودم درست کنم. با دیدنشون ذوق خاصی بهم میده
دفاع از حقم!
بازویم را رها می کند و شروع می کند به باز کردن دکمه هایی
که می پوشد. برمی گردم و او را تماشا می کنم.
با درآوردن پیراهنش سینه پرمو و سبزش را می بینم
. شانه هایش پهن و شکمش
مانند مردان دیگر بیرون زده نیست و صاف است.
لب هایم بین دندان هایم است و ظاهرم خوب است. کلافه می گوید:
-میخوای وقتی شلوارمو در میارم اینجوری بهم زل بزنی
؟!
چند بار پلک میزنم و گیج نگاهش میکنم:
– گفتی از اتاق نرم بیرون برو …
دستش را می کشد لای موهای نسبتا بلندش که
از آن به هم ریخته تر است:
خانزاده دلربا | صفحه 36- برو لباساتو از اون کمد لعنتی بگیر…
و اصرار میکنه:
– همشون!
او شروع به برداشتن لباس های جدیدی می کند که
برای من آورده است.
فکر احمقانه ای به مغز 13 ساله ام می رسد، با وجود
عذاب هایی که خانزاده به من داد، یک چیز مثبتی
که دارم. لباس هایی که از بچگی آرزویش را داشتم!
البته انکار نمی کنم که الان بچه ام! تا
سرم را با آبمیوه بمالند تا نفهمم
بدبختم!
و قراره
قدم من به خاطر بلوغم درازتر می شد گوشه ای از اتاق که تبدیل شده بود.
تا آخر عمرم را با مردی زندگی کنم که 13 سال از من بزرگتر است! اختلاف سنی همه مردهای
روستا طبیعی بود، اما علاوه بر این، این مرد
یک بدی دیگر هم داشت، خلق و خو و سیلی زدنش!
آهی می کشم و یک پیراهن سفید بلند برمی دارم
. آنها بسیار زیبا و راحت به نظر می رسند. میخوام
با این لباس محلی عوضش کنم.
به اطراف اتاق نگاه می‌کنم و می‌بینم که خانزاده جذابی است
صفحه 37: کمربندش را برمی‌دارد و در همان حال به من نزدیک می‌شود. لباس دیگری از کمد در می آورد و به اتاق می رود.
اتاقی که تبدیل به جداکننده چوبی شده است،
لبخند می زنم و منتظر می مانم تا کارش تمام شود.
وقتی بیرون می آید،
به جای خوبی برای تعویض لباس
با چشمان درخشان و هیجان زده ام به او خیره می شوم، از ترس عکس العملش لکنت زبان می کنم:
-ب…ببخشید…
دکمه های پیراهن مردانه سرمه ای اش را می بندد.
براش مهم نیست که بهش زنگ زدم ولی چون
میدونم ناشنوا نیست ادامه میدم:
-میتونم برم اونجا لباسامو عوض کنم؟
و به آن دیوار چوبی اشاره می کنم. جوابم را نمی دهد و
به جای آن از اتاق بیرون می رود. پفکی میکشم و
با خودم میگم:
– میفهمم جواب نمیدی!
من می روم لباسم را عوض می کنم و برایم مهم نیست که
وقتی لباسم را در می آورم زخمم درد می کند. جلوی آینه قدی
که در آن قسمت نصب شده می ایستم.
بدنم در این لباس سفید زنانه تر به نظر می رسید.
خانزاده جذاب صفحه 38 دلم می خواست کفش پاشنه بلند با کلاه زیبا
شوم مثل یک زن نجیب!
لبخند می زنم و آن قسمت را ترک می کنم.
با لباس هایم وسط اتاق می چرخم و با
هیجان بلند می خندم.
بیشتر می چرخم. سرگیجه دارم ولی بیهوش نمیشم
. یک کودک همان خوشه را دوست دارد، اینطور نیست؟ بازی
با دامن لباسش که در هوا می رقصد.
حواسم به جایی نیست و
هیجان جدیدی را تجربه می کنم. حتی نمی فهمم در چه زمانی باز می شود و
وقتی می ایستم تمام اتاق دور من می چرخد ​​و نمی توانم
تعادلم را حفظ کنم.
چند قدم برمی‌دارم، پاهایم می‌لرزید تا من
پاییز، دستی دور کمرم حلقه می‌شود و
با خیال راحت چشمم را روی هم می‌گذارم تا سرگیجه‌ام خوب شود.
به محض گذشت، چشمانم را به آرامی باز می‌کنم و از آغوشش خارج می‌شوم،
سعی می‌کنم
رو به روی نگاه خندان یزدان خان
بایستم . پچ:
– چطوری خانوم کوچولو؟
روی دو پایم: خانزاده جذاب صفحه 39 و دستم را بالای سرم گذاشتم که سنگین است.
لبخندش را حفظ کرد و نگاه این آدم چقدر مهربان است:
– شوهرت بهت صدمه نزد؟
من از کلمه شوهر احساس خاصی دارم. خیلی برام سنگینه:
-امم خیلی وقته از اینجا رفتی! فکر
کنم اون فرصتی پیدا نکرد که به من صدمه بزنه!
پشت حرف هایم آرام آرام می خندم. دستش جلو می آید و
لبم را بین دو انگشتش می گیرد و می کشد:
– فقط بخند کوچولو!
این باعث خنده ام بلندتر می شود و بعد صدای بی بی
حمیرا می آید و با صدای بلند سلام می کند.
یزدان خان از من دور می شود. دو تا خدمتکار
پشت بی بی هستند. نگاهشان بین من و یزدان هان است
چرخه حالم را خوب نمی کند.
لب هایم را می بندم و از او فاصله می گیرم. بی بی سفارش می دهد
سینی ها را روی میز گرد در قسمت نشیمن اتاق قرار دهید
. دو مبل سرمه ای کنار میز قرار داده شده است.
آن‌ها از نظام بیدوبی پیروی می‌کنند و به ما کمک می‌کنند
هر دو به هم نگاه کردند و پیرزن گفت:
برو بیرون هر وقت گفتم، میای میز رو جمع می‌کنی
… تو
می‌روند، اما صدای گفت و گوشان را می‌شنویم؛
شوهرش جلوی اون نیست، دیدی؟ فکر می‌کنی “کوزاک” با اونه؟
! یه رابطه داشتم
گوزن با ولع در را می‌بندد تا ما این حرف‌ها را نشنویم.
دو تا از آن‌ها نزدیک ما هستند. در نگاهش آثار ندامت هویدا است
باعث میشه سرم رو آویزون کنم
یازیدان گفت:
چطوره بانوی من؟
: لب‌های نرم
تو این اتاق چی میخوای پسرم؟ دور و بر یک زن خوب نیست،
… برادرت باش می‌بینی که با رفتار برادرت
یک کلمه زشت است … خوب توجه کن …
یازیدان لبخند می‌زند:
چه طور یه بچه می‌تونه مثل یه زن رفتار کنه!
بیسار، یازیدان کهانک را به دست می‌گیرد و نوازش می‌دهد.
پسرم، تو رفتی به فارانگ – تو به دنیا اومدی، اما اینجایی –
دهکده همیشه چنین بوده است … شما نمی‌توانید نفس بکشید …
… جلوش وایسا
یازیدان کالریتین می‌گوید:
زن‌ها دارن زجر میکشن به بچه‌ها رسیدگی میشه
این ظلم است … نمی‌توانم تحمل کنم …
آهسته اما محکم ادامه می‌دهد:
نمیتونم بذارم برادرم با این بچه بخوابه
چنین باشد!
واقعا می‌خواستم بدونم خوابیدن با هم یعنی چی؟ اما
حس می‌کردم که چیزی خوب نیست. هر چیزی که مربوط به …
او برادر یزدی بود، نمی‌توانست خوب باشد!
نگاهی به اطراف اتاق می‌اندازم و می‌بینم که او آنجا است.
او کمربندش را در می‌اورد و همزمان به من نزدیک می‌شود.
اون یه لباس خوشگل از کمد شماره ۴۲ می گیره و میره به اتاق
گوشه‌ای از اتاق که با یک میله چوبی عوض شده بود
به یه جای خوب واسه لباس عوض کردن
لبخند می‌زنم و صبر می‌کنم تا حرفش را تمام کند.
وقتی بیرون می‌آید با چشم‌های براق و براقش برایش هیجان زده می‌شوم.
به او خیره می‌شوم و از ترس واکنش او با لکنت می‌گویم:
… ب … ببخشید
دگمه‌های پیراهن آبی‌اش را می‌بندد.
براش مهم نیست که من بهش زنگ زدم ولی از اونجا
می‌دانم ادامه ندارد.
میتونم برم اونجا لباسام رو عوض کنم؟
و به اون دیوار چوبی اشاره می‌کنم جواب نمی‌دهد
در عوض از اتاق میره بیرون من یه پک می‌زنم و
من خودم می‌گویم:
من می‌فهمم که تو جواب نمیدی
می‌خواهم لباس‌هایم را عوض کنم و مهم نیست.
وقتی آن را پایین می‌آورم، زخم خود را نمی‌پوشانم. جلوی آینه بزرگ
من اونجا ایستادم
قدم من به خاطر بلوغ بیشتر شده بود
بدن من در این لباس سفید بیشتر به نظر می‌رسید.
از فروشگاه “کامرولد ۴۳” یه کفش پاشنه‌بلند با یه کلاه زیبا می‌خواستم
مثل یک زن درست و حسابی شدن!
لبخند می‌زنم و آن قسمت را ترک می‌کنم.
با لباس در میان اتاق به دور خود می‌چرخم و از صدای خود به هیجان می‌آیم.
با صدای بلند می‌خندم.
بیشتر می‌چرخم. ، که سرگیجه بگیرم ولی از روی صورت
من که نخواهم رفت مگر بچه از این گروه خوشش می‌آید؟ بازی
رقصیدن با دامن لباس او در هوا.
توجه من به هیچ جا نیست و هیجان جدیدی دارم.
به تجربه دریافته‌ام که حتی وقتی در باز شود
وقتی می‌ایستم، تمام اتاق دور من جمع می‌شود
میتونم تعادلم رو حفظ کنم
چند قدم برمی دارم و پاهایم می‌لرزد تا بیایم.
وقتی که زمین می‌خورم، دستی دور کمرم می‌پیچد و خیالم راحت می‌شود.
چشمانم را می‌بندم تا سرگیجه ام بهتر شود.
همین که عبور می‌کند، آهسته چشم‌هایم را باز می‌کنم و می‌بینم
با نگاه خندان یزیدان خان رو به رو می‌شوم. لکه‌های نور:
حالت چطوره خانوم کوچولو؟
از دستش بیرون می‌آیم و سعی می‌کنم روی پاهایم بایستم.
بله.
بذار باز کنم نور درخشید و من دستم را روی سرم که سنگین بود گذاشتم.
همچنان لبخند می‌زد و چقدر این شخص مهربان به نظر می‌رسید.
همسرتون بهتون صدمه‌ای نزد؟
من از کلمه شوهر تا حدی احساس اطمینان می‌کنم. برای من خیلی سنگین است؛
خیلی وقت نیست که اینجا رو ترک کردی فک
فرصت اینو نداشت که به من صدمه بز نه!
به آرامی می‌خندم. دستش پیش می‌آید و مرا می‌بوسد.
آن را میان دو انگشت خود می‌گیرد و می‌کشد.
بخندین کوچولو
این باعث میشه که بیشتر بخندم و بعدش اون صدا
جک حمرا با صدای بلند می‌اید و به گرگ حمله می‌کند.
یازیدان خان از من دور میشه دو خدمتکار در عقب،
اونها رئیس بیدوبی هستند نگاه شون بین من و “ییتس هان” – ه
این چرخه باعث نمیشه احساس خوبی داشته باشم
لب‌هایم را می‌بندم و خودم را از او دور می‌کنم. به فلبی ها دستور می دن
سینی‌ها را روی میز گرد اتاق نشیمن بگذارید
دو نیمکت قرمز را نزدیک میز بگذارند.
تا صفحه 45

ادامه ...

ادامه ...
واتس اپ
تلگرام
فیسبوک

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای پشتیبانی میتوانید از تلگرام ، ایمیل یا فرم تماس با ما در ارتباط باشید

فرم تماس با ما

[contact-form-7 id=”3211″ title=”فرم تماس”]

برای بازیابی رمز عبور از اینجا اقدام کنید.

در سایت عضو شوید

اگر عضو هستید از اینجا وارد شوید.